کودک در مراحل اولیه رشد خود زمانی که با آب دهان بر روی اشیا اطراف خود علائمی به جا می‌‌‌‌‌گذارد، زمانی است که او به موجودیت و امکانات تاثیر خود بر محیط اطراف پی می‌برد، اما این آثار و علائم از اولین صداهایی که او بر اثر شادی یا رضایت خاطر از گلو یا لبانش خارج می‌سازد، کمتر مورد توجه بزرگسالان قرار می‌گیرد. کودک با گذشتن از دورانی که طی آن از گلوی خود صداهای معینی بیرون می‌آورد، کاری که میمون‌ها هم قادر به انجام آن هستند و رسیدن به زبان همراه با لفظ و بیان برخی ادراک‌های انتزاعی از محدوده دیگر انواع جانداران خارج می‌شود و دیگر شباهتی با حیوان ندارد.

از این زمان پرورش نظام عصبی و سیستم عضلانی به او امکان می‌دهد که در محیط پیرامون خود سیاحت کند، آن را تغییر دهد و بر آن تاثیر بگذارد. این اعمال کودک با گرفتن بعضی اطلاعات از واقعیات پیرامون خود و نیز بر اثر تجربه و دیدن خطاها به او امکان پیشرفت می‌دهد تا به سطح پیچیده‌تری برای تجزیه و تحلیل برسد.

به گفته هری هارلو روانشناس آمریکایی که شهرتش به خاطر تحقیق بر روی جدایی مادر و کودک در میمون‌ها است، در این مرحله، بازی وسیله اصلی سیاحت، خودآگاهی و به گذشته نگریستن می‌شود: بازی دیگر ساده‌ترین خصیصه خود را که متعلق به رفتار غریزی دیگر حیوانات و به ویژه بچه میمون‌هاست را از دست می‌دهد و وسیله‌ی اصلی تکامل فکری و ارتباطی کودک با دنیای بزرگسالان می‌شود. رسم و خط خطی و اصولا هر نوع فعالیت بدوی هنری می‌تواند معرف یکی از اشکال و یکی از مراحل بازی به صورت تکامل یافته‌تر و خلاق‌تر آن باشد. دلیل آن نیز این است که دارای چنان خصیصه‌ی قابل نمایشی است که امکان بیان ادراک انتزاعی و حالات پیچیده‌ی روحی را فراهم می‌سازد. در این مرحله، کودک به طور ناخودآگاه مسائل و مشکلاتی را که در ارتباط با بزرگسالان برایش به‌وجود می‌آید مطرح می‌کند و درست با این مفهوم است که بازی و مخصوصا نقاشی برای او به صورت یک فعالیت اجتماعی در می‌آید. بازی دیگر بیانگر دنیای مخصوص و افسونی کودک نیست که در آن، کودک هر نوع ارتباطی را با واقعیت از دست می‌دهد و با اشکال مخصوص به خود در تماس است بلکه بازی به نظر او وسیله‌ای است برای تدارک و مشارکت با واقعیت اشیا و مخصوصا افراد.

به همین دلایل است که بازی نمایشی و نقاشی به عنوان یک علامت بیانگر تحول کودک و سبب و وسیله‌ی تکامل اوست: ادراک، حافظه، تخیلات، خلاقیت و نیز نیروی عضلانی تحت تاثیر این فعالیت‌های نمایشی قرار می‌گیرد و برای کودک شناسایی امکانات کنترل اعمال او را فراهم می‌سازد.